Eser Sıra Numarası: 160214eser06
HAYALLER VE ÇABA
İnsan düşünür düşündükçe büyür ve büyüdükçe öğrenir. İnsan
öğrendikçe akıl ve iradesini kullanmayı başarır. Akıl ve irade her zaman var
olan bir şey, tek sorun doğru düşünüp
aklı kullanmaktır. İnsanların öngörme becerisi zamanı geleceğe dönüştürür.Gelecek umut, arzu ve hayallerle birleşen bir güneş olur ve yüreklerde ışıldar.
Küçük yüreklerin hiç karanlığı görmemesi ise umut ve arzulardan geçer.
“Gelecek ah gelecek “her zaman bizi düşündüren
endişelendiren ve bir çaba haline dönüştüren bir hayat başlığıdır. Benim
geleceğe karşı endişelerim gerçekten büyük, henüz 14 yaşındayım, hayatı yeni
yeni öğreniyorum.Geleceğimin nasıl olacağını bilmiyorum fakat nelerin güzel
yapacağını biliyorum. İlkönce korkuyorum rüzgâr gibi esen, karlar kadar beyaz,
yazlar kadar yakıcı olan hayattan korkuyorum, o kadar zor ki limana varacakken,
batan gemi gibi olmak tan korkuyorum. İnsan karanlıktan korkmaz mı? Işığın
geleceğini düşünüp endişelerini yarıya indirmez mi? Bende sonbaharı yaşayıp
ilkbaharı düşünerek endişelerimi yarıya indiriyorum. Şuan buzlu bir camdan
bakıyor gibi görünsem de ben o buzları çoktan erittim ve kendime bir ayna
yaptım her şeyde kendimi aradım ve gelecekte çizeceğim yolun nasıl olacağına
öğle karar verdim. Aklın kalbe oynadığı oyunlar gibi bugünümüz yarınımızla
oynuyor, değiştiriyor garanti ediyor. Bu yüzden okul okumuyor muyuz? Bugünümüz
yarınımızı garanti etsin diye.
Hani “ne olmak istiyorsun?” diye bir soru soruyorlar ya
benim hep verdiğim cevap öğretmen olmaktı. Okul olan hayatımızda yeni şeyler
öğreniyorum birazda ben öğretici olmak istiyorum, eğer olamasam başka bir dalda
gelişirsem ziyanı yok orada da mutlaka öğretecek bir şeyler çıkar. Bir bakmışız
gelecekte bir gün gelmiş, endişe ettiğimiz her şeyi bir çınar ağacı kadar güçlü
durarak kazanmışız. Deniz nasıl gökyüzünün rengini almışsa bizde
öğrendiklerimizi öğretmişiz.
